وقتی شاعری دل گرفته می شود.

 

آسمانا دلم از اختر و ماه تو گرفت

آسمان دگری خواهم و ماه دگری

 

خانمان سوختم از دل چو کشیدم یک آه

چرخ سوزد همه را، گر کشم آه دگری

 

ندهی راه که آیم به برت، می‌ترسم

که به جز مرگ نیابم به تو راه دگری

 

تربتی بر سر کوی تو پناه آورده

جز سر کوی تواش نیست پناه دگری

 

نظر از لطف به من کرد و سر و پایم سوخت

آرزو دارم از آن دیده نگاه دگری

 

شعر زیبای فوق را سالها پیش استاد محمد جواد  تربتی شاعر معروف و استاد دانشگاه پلیس و دبیر دبیرستانهای تهران سرود.این شعر در آن زمان بعنوان شعر نمونه جهت انشاء دانش آموزان انتخاب شد و بسیاری در این ارتباط مقالات و انشاءهای جالب نوشتند.

 

منبع